makria

Much of my life has been spent in transit—moving between places, never quite settling. This constant motion has fostered a deep sense of displacement, a feeling of being everywhere and nowhere at once. In my work, I explore this search for belonging through images of abandoned buildings—spaces that once held life and meaning, now left to decay as nature reclaims them.

My recent series uses these structures as metaphors for detachment and impermanence. Painted in stark black and white against vivid, expressive backgrounds, the buildings become silent witnesses to time and memory.

Inspired by Edward Hopper’s use of light to evoke solitude, I use both natural and artificial light to shape emotional narratives within each piece.

These works also reflect the growing sense of disconnection in contemporary life, where digital connection often deepens emotional isolation. Through my paintings, I seek to explore loneliness not as absence, but as a space for reflection, understanding, and transformation.

Athens, with its layers of history and forgotten spaces, offered a powerful context for this exploration. By engaging with its abandoned architecture, I reflect on the universal human longing for memory, place, and belonging.

solo photo exhibition by Mara

• 8-9-10 and 15-16-17 of May
• 18:00 - 21:00

@ o.art.ath, sporadon 36, kypseli

8-9-10/5 και 15-16-17/5 18:00-21:00 o.art.ath

Ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου το έχω περάσει σε διαρκή μετακίνηση— μεταξύ τόπων, χωρίς ποτέ να εγκαθίσταμαι πραγματικά. Αυτή η συνεχής κίνηση έχει καλλιεργήσει ένα βαθύ αίσθημα αποξένωσης, μια αίσθηση ότι βρίσκομαι παντού και πουθενά ταυτόχρονα. Στο έργο μου, εξερευνώ αυτή την αναζήτηση του ανήκειν μέσα από εικόνες εγκαταλελειμμένων κτιρίων— χώρων που κάποτε έσφυζαν από ζωή και νόημα, αλλά τώρα παραμένουν ερειπωμένοι καθώς η φύση τα ανακτά σιγά-σιγά.

Η πρόσφατη σειρά έργων μου χρησιμοποιεί αυτά τα κτίρια ως μεταφορές για την αποστασιοποίηση και την παροδικότητα. Ζωγραφισμένα με έντονη αντίθεση σε ασπρόμαυρο, με εκφραστικά, ζωντανά φόντα, τα κτίρια μετατρέπονται σε σιωπηλούς μάρτυρες του χρόνου και της μνήμης.

Εμπνευσμένη από τη χρήση του φωτός από τον Edward Hopper για να αποδώσει τη μοναξιά, χρησιμοποιώ φυσικό και τεχνητό φως για να διαμορφώσω συναισθηματικές αφηγήσεις σε κάθε έργο.

Αυτά τα έργα αντικατοπτρίζουν επίσης το αυξανόμενο αίσθημα αποσύνδεσης στη σύγχρονη ζωή, όπου η ψηφιακή σύνδεση συχνά εντείνει την ψυχική απομόνωση. Μέσα από τη ζωγραφική μου, επιδιώκω να διερευνήσω τη μοναξιά όχι ως έλλειψη, αλλά ως χώρο σκέψης, κατανόησης και μεταμόρφωσης.

Η Αθήνα, με τα στρώματα της ιστορίας και τους ξεχασμένους της χώρους, προσέφερε ένα ισχυρό πλαίσιο για αυτή την εξερεύνηση. Μέσα από την ενασχόλησή μου με την εγκαταλελειμμένη της αρχιτεκτονική, στοχάζομαι πάνω στη βαθιά ανθρώπινη ανάγκη για μνήμη, τόπο και ανήκειν.

ατομική έκθεση ζωγραφικής by Mara

• 8-9-10 και 15-16-17 Μαϊου
• 18:00 - 21:00

@ o.art.ath, σποράδων 36, κυψέλη